BIKTIMA
by
Suzeth Mayormita Angana
May
kapuslanan pa ba ang kinabuhi ko? May kapuslanan pa ba human
panamastamasi ang akong pagkatawo? Pagkaalaot kong pagkanilalang kun
diin ako sa pag-abuso nalaang. Sa way igong rason ug katuyuan, pilit
niyang gidimdim ang batan-ong mga rosas ug gipupo sa dili saktong
oras. Hagit man kining akong nahiagoman apan wa akoy igong kusog aron
kini pagabalibaran. Supak man ang akong kaugalingon sa maong
sitwasyon, apan usa lamang ako ka binuhat nga mahuyangon. Pilit
niyang gipasipad-an ang nanalingsing kong pagkatawo. Linghod pa unta
kini daw sama sa nanurutot nga mga pinugas sa kaumahan. Nga
malipayong nagpaabot sa ulan aron kini motubo ug pagaanihon sa
saktong panahon. Apan way kaikag ang maong nilalang, diin iyang
gihabwa ang nagpuyo kong dignidad. Daw sama ra nga gibanlas ako sa
makusog nga tuyaw sa kapalaran diin pagkatawo ko yano lamang
gipasipad-an.
Dili
ko na mabalik ang nangagi na tungod kay kini nahulpa ug nalumpag na.
Unsa man kining akong naangkon? Nganong nakaako man ang maong binuhat
nga kalinghod ko iyang giangkon. Wa siyay baruganan tungod kay
pagbalibad ko wala niya paminawa ug tagda. Aduna pa unta akoy dakong
damgo ug plano sa kinabuhi ko. Apan unsaon ko man pagkab-ot ang maong
pangandoy, kun pagkatawo ko dagtom pas aso. Daw sama ra nga gisalibay
ako ngadto sa mga walog sa mga luha ug kasakit kun diin di ko na man
gane mabaniog ang sulbad niining maong hagit. Nakabsan na ako sa
paglaom tungod niining butang nga akong naangkon. Naangkon ko ang
hilabihang kapait niining kinabuhia, diin akong nabatyagan nga sa
pag-antos niini ako nag-inusara. Pait daw panyawan kining akong
naani, kinabuhi ko gubot pas lukot ug wa nay silbi. Igo na kining
tanan! Asa man diay ang utlanan niining tanan?
Usa
niana ka higayon, nakaplagan ko ang solusyon niining dakong problema
nga akong naangkon. Diin ako usa ka binuhat nga biktima sa
pagpanamastamas sa akong pagkaako. Inanay nga misalingsing ang
nitaliwan ko na untang paglaom. Nanlimbasog ako pagbalik aron
magpakabuhi nga normal. Magpakabuhi nga puno sa paglaom ug pagmaya.
Pilit kong gilubong sa kalimot ang trahedya nga akong nasinatian
tungod kay ug ako kadtong tagaan ug dakong bili ako ra ang maalaot sa
unahan. Bililhon ang magpakabuhi bisan nagtakuban kini ug mapait nga
kasinatian, kay samtang ania pa kita niining kalibutana, anaa ang
hagit sa kinabuhi. Mubarog kita nga malig-on aron pagpakabuhi ta sa
kalibutan dili maanugon.
No comments:
Post a Comment