GUGMA KO KANIMO, WALAY SINUGDANAN UG WALAY KATAPUSAN

Sa panahon nga sa dihang miturok sa akong dughan,
Ang gugma ug pagbati nga way hingtungdan,
Nahatingala ako kon ngano nga gibati ko kini,
Apan ang akong kasing-kasing lamang ang bugtong saksi...

Sa dihang migitib ang gugma nga ania kanako,
Nabatyagan ko nga usahay ako magmulo,
Tungod sa tanghaga nga wa gayod ako masayod,
Nga sama ra nga gihampak ako sa mga balod.

Sa pagpangligdas sa mga adlaw,
Wa ko lamang damha ang panghitabo nga akong gilaraw,
Nahigugma na diay ang akong dughan,
Ug way si bisan kinsa nga makalangkat niini dinhi sa akong dughan..

Ang gugma nga akong gibati, alang ra diay kini kanimo,
Nga gihalad ko lamang alang kanimo, MINAHAL KO.....
Nitimpasaw ang gugma sulod sa akong dughan,
Nga bugtong ikaw lamang ang natingban...

Bisan ug mahanaw man ang tanan,
Apan ikaw kanunay magpabilin sa akong panumduman,
Ug balonon ko hangtod sa akong kamatayon kining tanan....
Nga nahimong dayan-dayan sa akong naagian...

Manghugno man ang kabungtoran,
Ug muhubas man ang kadagatan,,
Ug mungiob man ang kalangitan,
Apan ang GUGMA KO KANIMO, WALAY SINUGDANAN UG WALAY KATAPUSAN..